Outback tour

Alice Springs 12-8-09

Het is nu 10 voor 7 hier (Bij jullie tien voor half 12 in de ochtend) en we zijn net terug van onze tour door de outback. Zo meteen gaan we nog wat eten met wat van de mensen waarmee we de tour hebben gedaan. We zaten in een bus met 13 mensen. Een Duits koppel dat op huwelijksreis was. Long en Leonie. Een Italiaans koppel, Dino en Sandra. Een Belgisch koppel Marc en Michel. Een Australisch koppel, Ashley en Jessica, een ouder Brits echtpaar Tim en een Brits meisje alleen, Claire. De Belgen, Australiërs en Duisters zitten in het zelfde hotel als wij. Aurora Alice Springs. Vanaf hier zijn we maandag morgen om 6 uur ook de tour gestart. We hadden ook een gids, Lewis, wie ook meteen de chauffeur was voor de bijna 1500km die we in deze 3 dagen hebben afgelegd. En een kok voor de maaltijden, Helen.

Inmiddels hebben we al gegeten met z’n alle. Het was heel gezellig en het eten was heel lekker. Jeroen had Kangaroo Steak, met verse spinazie en zoete aardappels. Eefke had Barramundi (vis) met pompoenpuree. Van te voren hadden we beide pompoensoep. Erg lekker allemaal.
Het is inmiddels 13 augustus, ochtend en over een paar uurtjes zijn we in Melbourne, dan gaat deel 3 van onze reis beginnen. We halen daar op het vliegveld onze auto op en dan gaan we op zoek naar een slaap plaats! Nu het verhaal van de tour.

Zondag zijn we hier in Alice Springs aangekomen. Het was al vrij laat dus we hebben wat rondgelopen en daarna wat gegeten. De volgende dag werden we om 6 uur opgehaald hier door Adventure Tours. Dat was erg vroeg. En iedereen was nogal slaperig. We reden naar het Ayers Rock Resort. Dat was wel een paar uur rijden, toen we daar waren kregen we lunch. Onderweg zijn we een paar keer gestopt bij tankstations, daar waren we heel blij mee. De weg is een lange rechte weg. Met om de 200 kilometer een tankstation. Verder was er niets. Een weg. Met 1 baan heen en 1 baan terug. Eigenlijk zo als we dat al gezien hadden in Kakadu. Maar dat was nog ‘dichtbij’ eigenlijk. Eigenlijk moet je je voor stellen dat je naar Amsterdam rijdt en geen tankstation of stopplaats of zo iets tegen komt. Lekker rustig dus! Geen files, want je komt maar zo af en toe een andere auto tegen. Het eerste stuk van onze reis was op de Stuart Highway, de weg van Darwin via Alice Springs naar Adelaide over een afstand van ruim 3000 km. We kenden deze Stuart Highway dus nog van Darwin.
Onderweg zijn we dus een paar keer gestopt bij een tankstation, wat daarbij ook een souvenir winkeltje had en een restaurantje. Meestal goede toiletfaciliteiten. En soms een vorm van ontspanning. (Kamelenrit, helikoptervlucht, Quadrit) Ook hebben we wat hout verzameld voor de kampvuren ’s avonds, die de dingo’s weg moesten houden van het tentenkamp. Na de lunch zijn we naar Kata Tjuta (of wel the Olga’s) gegaan en hebben daar onze eerste wandeling gemaakt. Het was een wandeling over en door de rosten van de Olga’s. Het was erg heet en de zon scheen volop. Dat was erg vermoeiend. Maar het uitzicht vanaf de rosten en de verhalen die erbij horen waren erg mooi. Toen we klaar waren met de wandeling reden we naar Uluru (of wel Ayers Rock) we gingen daar de zonsondergang kijken. Dat was ‘dichtbij’ de Olga’s (110km) Je ziet Uluru veranderen van kleur tijdens de zonsondergang, we hebben veel foto’s gemaakt en met de groep gezellig een glaasje champagne gedronken. Toen de zon onder was reden we terug naar het kamp, daar stond het diner al klaar. Een Aussie Barbie (Australische Barbecue) Hier hebben we onze eerste Kangaroosteak geproefd. Na het diner hebben we nog werd er nog gekletst tot een uur of 10 en toen zijn we gaan slapen want de volgende morgen moesten we om half 6 op staan! Het was echt erg koud die nacht! We lagen in een tent met 2 dikke dekens en nog hadden we het koud. ’S Morgens hoorden we dat het 4 graden was geweest. Brrr!! Half slapend reden we rond kwart over 6 aan om de zonsopgang bij Uluru te bekijken (om kwart over 7). Mooi, maar niet zo mooi als de zonsondergang. Je kon rondom Uluru wandelen, of je kon hem beklimmen (dat kan binnenkort niet meer. De Aboriginals willen namelijk niet dat Uluru beklomen wordt omdat het een heilige plaats is) Wij kozen voor de klim. We starten om half 8 met de klim, maar het was al gauw erg warm en erg steil. Het uitzicht was erg mooi en het was erg hoog (ongeveer net zo hoog als de eifeltoren) maar het was ook een erg vermoeiende klim. Maar wel leuk om gedaan te hebben. Helaas moesten we om 9.30 al weer beneden zijn om met de volgende wandeling te beginnen. Dat werd de Mala walk. Een wandeling van 45 minuten langs Uluru, waar we veel informatie en verhalen kregen van Lewis onze gids. Toen deze wandeling klaar was zijn we terug gereden naar het kamp waar we van onze lunch genoten, wraps!! Na de lunch hadden we een lange rit naar ons nieuwe kamp voor de boeg. Dat kamp lag bij onze volgende bezoekplek, Kings Canyon. De Australische versie van de Grand Canyon. We kwamen daar aan rond half 6, dus Helen ging het eten bereiden, terwijl wij tijd hadden om onze tent in te richten, wat te douchen en het kampvuur tegen de dingo’s aan te steken. We aten curry, wat lekker smaakte. Maar de chocoladecake als toetje was nog lekkerder! Het was buiten inmiddels afgekoeld (om 7uur is het donker, dan wordt het echt kouder) gelukkig niet zo koud als de dag ervoor, die nacht zou het 12 graden zijn. Maar we gingen toch nog even bij het kampvuur zitten, niet te lang want de volgende dag begon weer om half 6. Na het ontbijt vertrokken we naar Kings Canyon, waar we door, over en langs de Canyon wandelden en luisterden naar de verhalen van Lewis. Deze verhalen waren altijd erg interessant om naar te luisteren. Lewis had ook echt verstand van zaken. We gingen nog 1 keer terug naar het kamp om te lunchen (een lekkere salade) om daarna terug te rijden naar Alice Springs. Waar we rond kwart over 6 aankwamen. Moe maar voldaan (cliché, maar waar). En daarna gingen we eten, zoals je boven al hebt kunnen lezen. Nou dit verhaal was erg lang. Hopelijk kunnen we nu, nu we weer ’terug zijn in de beschaving’ ;) weer de stukljes vaker plaatsen.

Veel groeten,

Jeroen en Eefke